درباره‌ی گروه اقدام مشترک
در مبارزه با جمهوری اسلامی، «سازماندهی موثر اپوزیسیون» یکی از بزرگترین نیازها و در عین حال ضعف‌های جنبش آزادی‌خواهانه‌ی ایران است. این امر صرفا یک مسئله‌ی نظری نیست؛ جامعه‌ی ایران در عمل و به خصوص در دوران بعد از خیزش «زن زندگی آزادی» فقدان یک اپوزیسیون کارآمد را لمس کرده و از آن رنج برده است.
در تعریف ما، اپوزیسیون به مجموعه‌ای از گروه‌ها و کنشگران سیاسی داخل و خارج از کشور اطلاق می‌شود که، با وجود اختلافات عقاید و دیدگاه‌ها، در چارچوبی دموکراتیک و تکثرگرا سازماندهی شده، و در مسیر رسیدن ایران به آزادی، برابری و دموکراسی دست به اقدامات مشترک می‌زنند.
طبقه‌‌بندی بالا بر اساس بررسی داده‌های جمع‌آوری شده در ماه‌های آغازین خیزش «زن زندگی آزادی» است که بدون هیچ اولویتی فهرست شده‌اند.
دلایل عدم وجود اپوزیسیون موثر
با بررسی داده‌های جمع‌آوری شده در ماه‌های اولیه‌ی خیزش «زن زندگی آزادی» و بررسی ایده‌های کلی جامعه که از طریق نظرسنجی‌ها و گفتگوهای عمومی در دسترس بوده‌اند به مجمو‌عه ای از عوامل موثر در عدم شکل‌گیری یک اپوزیسیون موثر علیه جمهوری اسلامی می‌رسیم. هرچند که برخی از این عوامل خارج از کنترل بدنه‌ی جامعه و نهادهای مدنی و سیاسی‌اند، جامعه و به خصوص نهادهای رسمی و غیررسمی مردم‌نهاد می‌توانند روی «عوامل تحت کنترل» تاثیر بگذارند.
بعضی از عوامل خارج از کنترل
نفوذ اطلاعات در نیروهای اپوزیسیون
پروپاگاندای حکومت
سرکوب
دخالت خارجی
بعضی عوامل تحت کنترل
انحصارطلبی و عدم وجود تعهد به همکاری و ماندن پای میز مذاکره
بی‌اعتمادی گروه‌ها و افراد به یکدیگر در جبهه‌ی اپوزیسیون
عدم وجود یک پلتفرم که همکاری و اقدام مشترک را با وجود پذیرش تفاوت‌ها ممکن سازد
از بین رفتن اعتماد عمومی به گروه‌ها و چهره های اپوزیسیون (بخوانید عدم مشروعیت اپوزیسیون)
عدم وجود رسانه‌ای مستقل و اشتراکی که واجد شرایط تکثرگرایی در جبهه‌ی دموکراسی‌خواهان باشد
عدم دسترسی به منابع مالی
عدم وجود کنش یا سازماندهی موثر و مداوم
ناامیدی بخش بزرگی از جامعه از امکان به تاراج رفتن اعتراضات به دست جریان‌های سیاسی غیردموکراتیک
عدم وجود یک اتاق فکر فراگیر در جبهه‌ی دموکراسی‌خواهان
عدم وجود ساز و کاری که دموکراسی را در عمل آموزش دهد
عدم وجود راهکاری مشترک برای برون‌رفت از این وضعیت
حالا سوال بزرگ این است:
چطور از دل این آشفتگی نظمی بیرون بکشیم؟ چطور به سمت یک اپوزیسیون موثر حرکت کنیم؟
اقدام مشترک
گروه اقدام مشترک با در نظر گرفتن یافته‌های بالا، راه حلی را برای گذار از وضعیت موجود و حرکت به سمت سازماندهی «یک اپوزیسیون موثر» پیشنهاد می‌دهد. راه حلی که در آن نهادهای مدنی و سیاسی و افراد عضو این گروه وظیفه دارد از مسیر سازماندهی و برای رسیدن به چشم‌اندازی مشخص، اقدام کند.
ما معتقدیم، باید پا را از سخنرانی و صادر کردن بیانیه و شعار فراتر گذاشت. حالا وقت عملگرایی و استقامت در همکاری جمعی است. بر همین مبنا، استراتژی برنده‌ی ما در «گروه اقدام مشترک»، خود «اقدام مشترک» است. گروه‌ها و افراد زیر مجموعه‌ی این سازمان تنها با مشارکت در اقدامات مشترک در راستای مبارزه با جمهوری اسلامی است که وجود خود در این گروه و وجود گروه در معنای کلی‌تر را تعریف و توجیه می‌کنند.
دستاورد ما چه خواهد بود؟
- تقویت تجربه‌ی همکاری و مشارکت در جامعه‌ی مدنی
- ایجاد حس تعلق به افراد مشارکت‌کننده
- ایجاد امید در بدنه‌ی جامعه به واسطه‌ی تحقق اهداف کوچکتر
- فراهم کردن امکان مشارکت فردی و جمعی در مسئله‌ی تعیین سرنوشت
- تقویت تعهد اخلاقی به تغییر در جامعه
- تبلیغات سیاسی غیرمنفعل و هدفمند برای جنبش‌های مردمی
- فراهم کردن امکان گرد هم آمدن گروه‌ها و اشخاص دموکراسی‌خواه
- آموزش سیاسی از طریق فعالیت سیاسی
- تقویت جامعه مدنی
قدم اول ما چیست؟
در مواجهه با مسئله‌ی سازماندهی اپوزیسیون و آشفتگی و معضلاتی که با آن رو به روییم، تنها نقطه‌ی شروع «سادهسازی مسئله» است.
در گروه اقدام مشترک، سادهسازی این مسئله را اینطور تعریف می‌کنیم: ایجاد یک سازماندهی موضعی در نیروهای همسو در مرحله‌ی اول و برنامه‌ریزی برای شکل دادن به یک اپوزیسیون فراگیر در مراحل بعدی
به این ترتیب ضمن سازماندهی نیروهای همسو که به عضویت گروه اقدام مشترک در می‌آیند، به توسعه‌ی همکاری با گروه‌هایی می‌پردازیم که به لحاظ ارزشی با این گروه همراستا نیستند. این استراتژی شبکه‌سازی بر باور به تنوع دیدگاه‌ها در سپهر سیاسی ایران استوار است. ما پیروزی بر وضعیت موجود و رسیدن به فردایی روشن برای ایران را تنها از مسیر یک همکاری استراتژیک به گروه‌های مختلف موجود در اپوزیسیون ممکن می‌دانیم.
فهرست بالا اما تنها محدود به تعهدات اعضای گروه اقدام مشترک است. همانطور که مطرح شد، بر این باوریم که رسیدن به یک اپوزیسیون موثر فراگیر بدون همکاری با همه‌ی بازیگران در صحنه‌ی سیاسی متکثر ایران ممکن نیست. از این جهت «پیمان همکاری» را برای آن دسته از افراد و گروه‌های زیر تعریف کرده‌ایم:
- افراد و گروه‌هایی که به هر دلیلی امکان تعهد به ارزش‌های گروه اقدام مشترک را ندارند.
- گروه‌های چتری که مجموعه‌ای از گروه‌های دیگر را در بر می‌گیرند.
- گروه‌هایی که در این لحظه آمادگی فعالیت مستمر در گروه اقدام مشترک را ندارند.
برای اطلاعات بیشتری به صفحه‌ی عضویت مراجعه کنید.
به مجموعه‌ای از سوالات احتمالی در مورد گروه اقدام مشترک در صفحه‌ی سوالات متداول پاسخ داده‌ایم.
ارزش‌های گروه اقدام مشترک
تعریف یک قرارداد بر مبنای ارزش‌های مشترک از هزینه‌های سرباره‌‌ی گزاف پیش روی گروه اقدام مشترک کم می‌کند. این درسی است که فصل‌های گذشته‌ی مبارزه آموختیم.
۱) تعهد به استقرار دموکراسی در ایران
تلاش برای گذر از جمهوری اسلامی و به واقعیت پیوستن اصول و ساز و کار دموکراتیک در ایران.
۲) تعهد به سکولاریسم
تلاش برای جداسازی و جدا نگه داشتن مذهب از حکومت و اطمینان از استقرار عدالت اجتماعی، بدون در نظر گرفتن عقاید شخصی افراد.
۳) اعتقاد به غیر موروثی و غیر انتصابی بودن منشاء قدرت
امضا‌کنندگان تفاهمنامه‌ی عضویت ضمن تعهد به تعیین‌کنندگی رای مردم در انتخاب نظام سیاسی، به موروثی یا انتصابی بودن منشاء قدرت باور نداشته و انتخابات دموکراتیک و شایسته‌سالاری را شرط لازم برای رسیدن به قدرت می‌دانند.
۴) التزام عملی به حقوق بشر
تلاش برای رعایت همه‌ی موازین مطرح‌شده در اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و میثاق‌نامه‌های الحاقی آن.
۵) تعهد به حفاظت از منافع عمومی
تلاش برای حفاظت از منافع انسانی، ملی و طبیعی مردم ایران از هر جغرافیا، قوم، اتنیک، زبان، جنسیت، گرایش مذهبی، جنسی و عقیدتی.
۶) تعهد به همکاری دموکراتیک، اخلاقی و قانون‌مدار
تعهد عملی به رفتار و کردار دموکراتیک، اخلاقی و قانونی و احترام به حق آزادی اندیشه و بیان در همکاری با اعضای گروه اقدام مشترک و افراد و گروه‌های همکار.
۷) تعهد به یکپارچگی سرزمینی (تمامیت ارضی)
اعتقاد به یکپارچگی سرزمینی و تلاش برای تحقق برابری حقوق و رفع تبعیض برای همه‌ی انسان‌ها، اقوام و اتنیک‌ها در داخل مرزهای کنونی کشور ایران.
قدم اول ما چیست؟
مجمع عمومی و انتخابات
دومین مجمع عمومی «گروه اقدام مشترک (گام)» در تاریخ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۵ برگزار شد. در این جلسه که با حضور نمایندگان ۲۱ گروه عضو برگزار شد ۱) ۲۶ طرح پیشنهادی برای تغییرات آیین‌نامه‌ی گام به رای مجمع عمومی قرار داده شد؛ ۲) اعضای هیات سیاسی-اجرایی با رای اکثریت برای یک دوره‌ی شش ماهه انتخاب شدند؛ ۳) اعضای هیات نظارت و داوری با رای اکثریت برای یک دوره‌ی شش ماهه انتخاب شدند.
اعضای هیات سیاسی-اجرایی در دور دوم:
– زینب میرزایی (زن زندگی آزادی اروپا)
– علیرضا منصوری (زن زندگی آزادی اتاوا)
– یاشار داد (همبستگی جمهوری‌خواهان ایران)
– امین انصاری (بنیاد مردم)
– هژیر محمودی نصرآبادی (دانشگاهیان ایرانی برای ایران آزاد)
اعضای هیات نظارت و داوری در دور دوم:
– فریبا کریمی (زن زندگی آزادی اروپا)
– فلورا شفیقی (همبستگی جمهوری‌خواهان ایران)
– بهنام دارایی‌زاده (یک کلمه)
– احسان شربتی (بنیاد مردم)
– مانی دواتگران (زن زندگی آزادی گراتس)
مجمع‌های عمومی پیشین
اولین مجمع عمومی «گروه اقدام مشترک (گام)» در تاریخ اول دسامبر ۲۰۲۴ برگزار شد. در این جلسه که با حضور نمایندگان ۱۷ گروه عضو برگزار شد ۱) آیین‌نامه‌ی داخلی گروه اقدام مشترک تصویب شد؛ ۲) اعضای هیات سیاسی-اجرایی با رای اکثریت برای یک دوره‌ی سه‌ماهه انتخاب شدند؛ ۳) اعضای هیات نظارت و داوری با رای اکثریت برای یک دوره‌ی سه‌ماهه انتخاب شدند.
اعضای هیات سیاسی-اجرایی در دور اول:
۱) فریبا کریمی ( انجمن زن زندگی آزادی – اروپا )
۲) مانی دواتگران (انجمن زن زندگی آزادی گراتس – اتریش )
۳) علیرضا منصوری (انجمن زن زندگی آزادی اتاوا – کانادا )
۴) بهروز علی‌بخشی ( حلقه‌ی اتحاد جوانان ایران – کانادا )
۵) امین انصاری ( بنیاد مردم )
با ما درارتباط باشید
مالکیت مادی و معنوی این وبسایت و محتوای آن متعلق به گروه اقدام مشترک است - ۲۰۲۵